Archief Eista Werf

EISTA brochure in het Arabisch !

Onlangs hebben wij van Pro Aqua, de bekende verkoophaven van voornamelijk Doerak motorboten te Meppel, een digitale kopie gekregen van een EISTA-brochure uit de 70-er jaren.
Hierin wordt een overzicht gegeven van bijna alle Eista-schepen uit die tijd met een Nederlandse tekst, maar ook in het Arabisch. Blijkbaar heeft EISTA Werf in die tijd ook getracht in dat taalgebied een markt te vinden.
Tot nu toe was dit gegeven volstrekt onbekend bij alle EISTA-clubs.

NB. Klik op het plaatje voor een vergroting.

Kerst-kado van Pro Aqua met veel Rogger-informatie

Het archief van EISTA Werf is rond 1980 overgenomen door Pro Aqua te Meppel, nu verkoophaven van o .a. tweedehands Doerak motorboten. De nieuwe eigenaren hebben nu reeds een stukje van dat archief op CD-ROM laten zetten.

Op de Algemene LedenVergadering van de Rogger Motorsailer Club heeft Pro Aqua een zeer interessante presentatie gehouden over de schepen die EISTA Werf in de loop der jaren heeft (af)gebouwd, w.o. vele plaatjes over de bouw van diverse Rogger modellen.
Op een volgende bijeenkomst nodigen wij een oud-medewerker van EISTA en/of Polymarin, die in die destijds werkzaam was bij de bouw, uit om tekst en uitleg geven bij de plaatjes
 

Pro Aqua heeft toestemming gegeven om de CD-ROM te kopiëren en ter beschikking te stellen aan de betalende leden van de RMC. Ons nieuwe lid van de Trui van Bokhoven heeft de CD-ROM gedupliceerd en op 12 december 2003 verstuurd naar de RMC-leden, de contactpersonen van de Eista-site, de Banjerclub en de Krammerclub, alsmede onze sponsor Neutmast. Ons erelid de heer Van Wassenaer wordt hierover geïnformeerd door ons lid van de Westerwindt.

Wij danken de directie en webmaster Eric van Pro Aqua voor dit prachtige Kerstgeschenk, en ons nieuwe lid van de Trui van Bokhoven voor zijn inspanning de CD te kopiëren en te ditribueren. Wij wensen iedereen prettige Kerstdagen en een schitterend 2004 met big business en een aangenaam vaarseizoen, dat haar hoogtepunt vindt in de Rogger-bijeenkomst op 4 en 5 september 2004 te Dordrecht.

Oproep van EISTA-clubs op Radio 2 en Wereldomroep op 30 maart 2003
Op 30 maart 2003 is de volgende tekst uitgesproken in het radioprogramma 'Adres Onbekend' van de KRO:

"In de 60-er en 70-er jaren werden op de grootste Nederlandse jachtwerf EISTA WERF duizenden schepen gebouwd, w.o. de stalen Doerak-motorboten en de polyester motorsailers Banjer, Rogger en Krammer. Van deze scheepstypen zijn de afgelopen jaren afzonderlijke eigenarenclubs opgericht, die elke een eigen internet-site beheren.
Om meer te weten te komen over de roemruchte historie van EISTA WERF vraagt Hans Havers oud-werknemers en eigenaren van de hier gebouwde schepen zich te melden bij 'Adres Onbekend' of via de overkoepelende internetsite www.eista.net (Eista met een korte ei punt net). Hans Havers dankt u."

Moge deze oproep nieuwe informatie over EISTA WERF opleveren en tevens nieuwe leden voor onze clubs. Het resultaat zullen wij in april laten weten.
Wij danken de KRO.

Bezoek Koninklijke Bibliotheek
De voorzitter/'havenmeesters' van de Rogger Motorsailor Club en de Eista Club hebben vrijdag 7 maart 2003 voor de derde keer een dag in de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag doorgebracht op zoek naar aanvullende historische informatie van EISTA Werf en de aldaar (af)gebouwde schepen. Daartoe worden alle watersport-tijdschriften van 1959 t/m 1981 doorgebladerd. Alle tijdschriften van Bakboord en Watersport, en de Waterkampioen tot 1975, zijn bekeken. Een schat aan nieuwe gegevens is vastgelegd in 10 cm kopieën. In het najaar zal voor de vierde en waarschijnlijk laatste keer een bezoek worden gebracht aan de KB.

Dick Lefeber, ontwerper met karakter van o.a. de Rogger
In Waterkampioen nummer 4 van 1 maart 2002 staat een voortreffelijk artikel over de ontwerper van de Eista-schepen (w.o. de Rogger, de Banjer en de Doerak), de heer Dick Lefeber.
Frank Koorneef, de oprichter en 'havenmeester' van de Eista site www.eista.net, heeft aan de hand van historische documenten en gesprekken met o.a. Baron van Wassenaer en de voorzitter van de RMC een indrukwekkend beeld gegeven van één van de belangrijkste Nederlandse jachtontwerpers. die helaas veel te vroeg gestorven is (3 maart 2000). Nog steeds varen over de hele wereld vele duizenden schepen van zijn signatuur.

Nieuwe site www.eista.net te water gelaten         
De Rogger Motorsailer Club feliciteert Frank Koorneef, de oprichter van de zojuist te water gelaten site www.eista.net . In de komende weken zullen alle hoofdstukken gevuld worden met informatie. De site is twee-talig, Nederlands en Engels, handelt primair over de geschiedenis van de nederlandse werf EISTA, verwijst naar de drie jacht-gerichte sites www.rogger.net ,  www.banjer37.net en   www. doerakclub.myweb.nl en besteedt aandacht aan alle andere schepen die door Eista ontworpen, (af)gebouwd en verkocht zijn over de gehele wereld.
De site is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de RMC. Wij wensen Frank veel succes met de verdere uitbouw van zijn site.

www.eista.net
Na de Rogger-, de Doerak- en de Banjer-site heeft vandaag Frank Koorneef de vierde Eista-site geregistreerd: www.eista.net . De Rogger Motorsailer Club feliciteert hem met deze eerste stap en zegt hem alle support toe deze nieuwe loot aan de Eista-boom tot een spin in het net te maken.
In de loop van het jaar zal deze site gevuld worden met algemene verhalen over Eista Werf in de Nederlandse en Engelse taal. Tevens staan op deze site alle hyperlinks naar Eista-gerelateerde sites.
Wie volgt? Er zijn nog zoveel andere typen Eista-schepen

Contact oud-directeur Stangate Marine
Een Engels lid van de Banjer Motorsailer Club is er in geslaagd de oud-directeur Mike Ingle van Stangate Marine op te sporen. Van 1982 tot 1985 werd de Rogger geproduceerd bij deze werf  in Littlehampton. Mike is nu bezig zijn oude archieven door te nemen. Over een paar weken verwachten we de eerste resultaten. Vragen als hoeveel Roggers zijn in Engeland gebouwd, waar zijn de mallen gebleven, zijn er ook nog andere Eista-ontwerpen geproduceerd, etc. worden mogelijk binnenkort beantwoord.
Een mooi voorbeeld van synergie tussen de Eista-clubs.

Werfplaat Eista
Klaas Adema is zo vriendelijk  geweest de koperen werfplaat op zijn Eista roeiboot te fotograferen. Onze dank voor deze historische bijdrage uit 1960 (zie Archief Eista Werf).

Eista-site in 2001
Frank Koorneef, eigenaar van een Doerak, heeft het plan opgevat om een internet-site op te zetten met algemene verhalen over de geschiedenis van Eista Werf en alle schepen, die daar ontworpen en/of geproduceerd zijn.
De Eista-site kan het cement tussen die diverse Eista-schepen-sites worden. Een belangrijke ontwikkeling, waaraan de Rogger Motorsailer Club volop haar medewerking zal verlenen.

Roemrijk verleden van Eista Werf
In 1959 werd de stalen roeiboot van Baron van Wassenaer gestolen, die in de Maas voor zijn huis op het Eiland van Nederhemert lag. Kort daarvoor had hij de boedel van een failliet constructiebedrijf opgekocht. Samen met een vriend richtte hij een constructiewerkplaats in op zijn terrein om de landbouwwerktuigen voor zijn landerijen te onderhouden. De vriend zou vele orders meenemen, maar dat bleek niet het geval te zijn. Resultaat was dat de wegen zich scheidden en dat de heer Van Wassenaer zelf aan de slag ging.Hij kocht een bestaande roeiboot, haalde er alle tierelantijnen af, voegde een paar aardige snufjes toe, verbeterde de roei-eigenschappen en maakte het mogelijk om de boot snel en goedkoop te bouwen. In een hengelaarsblaadje zette hij een advertentie voor de Eista Super Boot. Eista stond voor EIland STAal en de boot kostte 299 gulden. Het resultaat was dat hij bedolven werd onder de orders, met name van verhuurbedrijven voor vissers. Oorzaak was dat naast de goede prijs/prestatie verhouding van deze boot, de vrije zaterdag was ingevoerd en veel mensen gingen vissen.

De eerste seriebouw van schepen in Nederland ging van start. De roeiboot kon in 9 uur gebouwd worden, een bijzondere prestatie in die tijd. Uiteindelijk werden er ca. 9.000 van verkocht. De prijs was 299 gulden. Meteen werd ook een zeilboot gebouwd, die gebaseerd was op de roeiboot. Omdat Van Wassenaer geen verstand had van zeilen, haalde hij er een oude scheepsontwerper bij die met een krijtje op de boot aangaf waar de mast, de verstaging, de leiogen, het zwaard en het roer geplaatst moesten worden. Op deze manier ontstond een voortreffelijk zeilend bootje met afmetingen van 3, 4 en 5 meter. In totaal werden tussen de 300 en 400 zeilboten verkocht.

Door dit succes werd besloten om stalen knikspant motorboten te gaan bouwen, die op de markt kwamen onder de namen Valiant, Arthur, Arthur Nova (9 meter) en Deep-V Jupiter; vanwege de vorm ook wel 'strijkijzers' genoemd.

Hieruit werd in 1964 de Doerak 850 ontwikkeld, gevolgd door successievelijk de Doeraks 1050, 950, 700, 750, 780, 650 en 600. Van Wassenaer bleek een feilloos gevoel voor de marktontwikkelingen te hebben: hij zag dat iedereen meer vrije tijd ging krijgen en als je de wensen van de markt zou kunnen vertalen in een goede prijs/prestatie verhouding, een enorme ontwikkeling in de jachtbouw mogelijk moest zijn. Zijn visie was dat de Doerak moest voldoen aan de volgende eisen: een ruim interieur, een robuust uiterlijk, een relatief lage prijs en directe levering bij verkoop. Dus werd in die tijd op voorraad gebouwd. Tevens moest er een hele serie van Doeraks worden ontwikkeld. Ontwerper Dick D.H. Lefeber werd in dienst genomen om de visie van de baron te vertalen in een ontwerp. De Eista Werf specialiseerde zich in seriebouw en kon daardoor tegen een zeer concurrerende prijs veel boot produceren in een korte tijd. Omdat de werf in Nederhemert-Zuid niet direct aan het water lag, werden de boten op karren gebouwd en na een korte rit over de weg te water gelaten in de Maas.

Het succes van dit 'winning team' was enorm: van 1964 tot 1982 zijn 2500 stalen Doeraks in alle soorten en maten gebouwd. Later werden nog grotere Doeraks gebouwd onder de naam Marak. Tijdens de hoogtijdagen werden op één Hiswa-tentoonstelling  30 schepen verkocht ! De Eista Werf had op een gegeven ogenblik, naast de vele toeleveranciers, 130 man in dienst.

Nog steeds is er een ruime vraag naar gebruikte schepen: Pro Aqua Yachting in Meppel is gespecialiseerd in de verkoop van deze motorboten. Af en toe worden nog nieuwe Doeraks gebouwd. In 1968 werd de Doerakclub opgericht voor eigenaren van Doerak- en Marakschepen. Momenteel is het aantal leden 250.

Naast de Doerak werd in de jaren tussen 1966 en 1970 ook wat stoerdere stalen motorboten gebouwd, van het type Tarpan in lengtes van 7.80, 8.50 en 9.50 meter plus de hydraulisch aangedreven 'Karbouw', een schip voor de verhuur.

De heer Van Wassenaer wilde de internationale markten op. Hij constateerde dat polyesterbouw noodzakelijk was. Wat voor schip zou het moeten worden? In elk geval geen zeilschip of motorboot, omdat op deze marktsegmenten een flinke concurrentie was. Gekozen werd voor 'heavy displacement' motorsailers, wederom met een ruim interieur, een stoer uiterlijk en goede zeewaardige eigenschappen. Ook hier zette Lefeber de visie van Van Wassenaer om in aan aantal zeer succesvolle ontwerpen. De polyester casco's werden geheel uitbesteed bij Polyboat en later Polymarin.

In 1967 werd de Banjer, met een lengte over alles van 11.13 meter, op de Hiswa getoond. In de volgende jaren zouden er nog 88 volgen. Opnieuw een waar succes in de Nederlandse jachtbouw. Wederverkopers werden in het buitenland aangesteld: Georg Schmeding te Emden en Lütkens te Lübeck  in Duitsland, Pril te San Raphaël in Frankrijk, prof. Amelotti in Italië, Mike Ingle van Stangate Marine te Chichester/Sussex in Engeland en de heren Benner en Tirion van Impex Enterprise te Reading/Pennsylvania in de Verenigde Staten. Meer dan de helft van de productie werd in het buitenland afgezet. Het polyester casco van de Banjer werd in één geheel afgeleverd bij Eista Werf. Een belangrijk nadeel hiervan was dat het hele interieur in een gesloten ruimte moest worden ingebouwd. Op deze wijze was het onmogelijk om een hoge productie te bereiken en waren de kosten te hoog. Begin 70-er jaren werd met de productie van de Banjer gestopt.

Reden om een iets kleinere motorsailer te ontwerpen, de Rogger. Het casco van dit schip werd in twee delen, romp en dek, gescheiden afgeleverd door Polyboat/ Polymarin. In de open romp kon het interieur worden ingebouwd, deksel er op, aan elkaar geschroefd en klaar was Kees. Vanaf 1969 kwam de werf met een 10.50 meter op de markt in twee versies MK I en MK II, gevolgd door een 12.50 meter in 1972 en een 14 meter in 1973.

Parallel hieraan kwam nu de Tarpan motorboot in polyester op de markt met afmetingen van 8.25 en 9.30 meter en werd de polyester motorsailer Krammer 700 (1969) en verlengde Krammer 760 (1971) geïntroduceerd. 

In 1974 vroeg de markt om meer ruimte in het interieur van de Rogger MK en werd de Rogger FD (Flush Deck = bakdek) ontwikkeld in vier versies. Gelijktijdig werd de productie van de Rogger MK gestopt.

De naam Rogger ontstond in een brainstorm sessie bij Eista. Men wilde de zeewaardigheid van de schepen benadrukken en de naam moest in navolging van stoere namen als Banjer en Krammer op -er eindigen. Uiteindelijk werd de naam ontleend aan een zandplaat in de monding van de Oosterschelde tussen Zierikzee en Neeltje Jans, de Roggenplaat. Vanwege de wens om met -er te eindigen, werd definitief gekozen voor Rogger. Tot 1982 zijn de Roggers bij Eista Werf afgebouwd, daarna zijn de mallen naar Stangate Marine overgegaan. Daar is een tot nu toe onbekend aantal Roggers gebouwd, waaronder een nieuw type, de Rogger 36 ketch, gebaseerd op de 10.50 meter romp. Rond 1985 werd de laatste Rogger bij Stangate Marine geproduceerd.

Volgens de tot nu toe bekende informatie zijn in totaal tussen de 80 en 100 Roggers gebouwd, waarvan het merendeel zich in het buitenland bevindt. Via oud-werknemers en toeleveranciers wordt getracht het juiste aantal per type te achterhalen.

In 1972 werd Eista Werf overgenomen door de Charmotte Unie (vuurvaste steen), onderdeel van het SHV -concern. De heer Van Wassenaer richtte in 1976 Eiland Yacht Service op, een volledig jachtservice-bedrijf met het recht de Rogger te verkopen naast Eista Werf. Met als resultaat dat binnen de kortste tijd alle Roggers, die geproduceerd werden door Eista Werf, verkocht werden door Eiland Yacht Service. Het bedrijf wilde uitbreiden met een jachthaven in Hedel. Dit project is echter nooit gerealiseerd. Rond 1980 hield Eiland Yacht Service op te bestaan.

Samenvattend kan men stellen dat door het opheffen van de Eista Werf een stukje roemrijk verleden op het gebied van Nederlandse jachtbouw werd afgesloten met namen als Doerak, Marak, Tarpan, Krammer, Banjer en Rogger, geïnitieerd door de visie van de Baron van Wassenaer op het Eiland van Nederhemert en vormgegeven door Dick Lefeber.

Dit historisch overzicht is tot stand gekomen in aangename gesprekken met de heren van Wassenaer en Lefeber. Waarvoor mijn dank.

M.E.L. Baron van Wassenaer erelid RMC
De heer Van Wassenaer, destijds  directeur-eigenaar van de zeer succesvolle Eista Werf, is tot ons grote genoegen  ingegaan op ons verzoek om erelid van de Rogger Motorsailer Club te worden.  De voorzitter heeft hem de clubvlag overhandigd.

Maurits baron van Wassenaer in de Waterkampioen van 7 januari 2000
In de eerste Waterkampioen van het nieuwe millennium wordt uitgebreid aandacht besteed aan de heer Van Wassenaer. Zoals u allen weet, is hij de oprichter/directeur/eigenaar geweest van Eista Werf, de meest succesvolle werf  in de Nederlandse jachtbouw. Niet zo lang geleden is hij 70 jaar geworden en wordt met deze terugblik op een waardige manier geëerd voor zijn succesvolle ondernemerschap.

Een koffer vol Eista-historie
Onlangs heeft de voorzitter een bezoek aan M.E.L.  Baron van Wassenaer gebracht en hem formeel erelid van de Rogger Motorsailer  Club gemaakt door de clubvlag te overhandigen. De heer Van Wassenaer en zijn  echtgenote hebben deze geste zeer op prijs gesteld.
Tijdens het bezoek heeft  hij ons blij verrast met een koffer vol foto's en folders van nagenoeg alle  Eista schepen. Wij hebben toegezegd de inhoud te inventariseren per scheepstype  en alle formele Eista clubs een set met relevante documentatie te overhandigen  voor het archief. Vanzelfsprekend zal de koffer met een volledige set worden  geretourneerd aan de gulle gever. Onze dank.

'Boerende baron bouwt betaalbare  boten'

Op 10  februari 2001 stond in het Brabants Dagblad een bijzonder aardig en interessant  verhaal over de oud-directeur/eigenaar van Eista Werf, Baron van Wassenaer. Met  dank aan het  Branbants Dagblad vindt u hieronder het voortreffelijke artikel van journaliste Celine Rutten.

Een herinnering die altijd helder is  gebleven: Op een dag had mijn moeder besloten dat het Perzisch tapijt uit de  ridderzaal geklopt moest worden. Dus dat gebeurde. De ridderzaal was ongeveer  tien bij twintig en dat kleed reikte bijna van wand tot wand." Om het eruit te  krijgen kwamen mannen van de boerderij eerst met een vierspan dikke Belgische  trekpaarden de trappen op en het bordes over. Toen moesten ze de hal door en de  gang, waarna die vier paarden dat kleed naar buiten sleepten. In de beukenlaan  was een boom van de hooiwagen tussen twee stammen gehangen. Daar ging dat kleed  over en toen hebben mannen met dorsvlegels een paar weken lang op dat tapijt  geslagen. Er zat van tweehonderd jaar zand in. Baron Maurits van Wassenaer  woont nu in een vriendelijk huis in Nederhemert-Zuid. Het staat in de schaduw  van zijn ouderlijk kasteel dat sinds een brand aan het eind van de oorlog een van de belangrijkste ruïnes is van het Nederlands Nationaal Erfgoed. Sinds vorige week is het zeker dat de restauratie, waarover al tientallen jaren wordt  gepraat, definitief doorgaat.

Het geslacht Van Wassenaer  bestaat precies achthonderd jaar en - heel bijzonder - is na al die eeuwen nog  steeds springlevend met een tak in Den Haag en een in Nederhemert. Het wel en  wee van de familie wordt deze week nog in het Historisch Museum in Den Haag  getoond. Maar het is een tentoonstelling waarbij het een streven lijkt om de  kleurigheden uit de geschiedenis van de familie zo veel mogelijk vaal te  poetsen. Zo is er tussen alle degelijke familieportretten en oorkondes niet het  geringste plekje voor de muzikale talenten van Unico van Wassenaer, die in de  achttiende eeuw werken heeft gecomponeerd die tot voor kort aan Pergolesi waren  toegeschreven. En al helemaal niets is er over de ongekend grote vraatzucht van  Jan Gerrit die drie eeuwen terug zoveel eend had gegeten dat hij al brakend een  heftige pijn voelde en een dag later aan een gescheurde slokdarm overleed. Deze  slokdarm heeft zijn behandelend geneesheer faam bezorgd: het verschijnsel heet  tot op de dag van vandaag het 'Syndroom van Boerhaave'.

Van Wassenaer heeft veel  belangrijk gevonden in zijn leven, echter niet zijn titel. Ik denk er eigenlijk  pas de laatste jaren over na. Op aandringen van mijn kinderen ben ik lid  geworden van de Ridderschap van Gelderland. Adel... Ik zei vroeger tegen mijn  kinderen: 'Je kunt wel baron of barones zijn, maar pas als je je ernaar gedraagt  kun je er trots op zijn'." Een van zijn vrienden, Hein Terwindt: Adel... Maurits  zit stikvol met adel. Op het laatst van zijn carrière was hij manager van het  proefdierenstation van de Rotterdamse universiteit. Daar moest alles  gereorganiseerd worden, daar moest heel diep worden gesneden . Daar heerste een  onbeschrijfelijke sfeer. Zijn voorganger was eerst geslagen, toen boven een  trapgat gehangen en met de dood bedreigd. Daar in Rotterdam is na zijn aantreden  geen onvertogen woord meer gevallen, geen enkel kritisch geluid gehoord van de  vakbond. Ontslaan kun je alleen goed doen als het heel erg netjes en vooral  menselijk gebeurt en Maurits blijft gewoon mens, een zuiver mens. Ik denk dat  dat adel is."

Mevrouw Van Wassenaer lacht. Ik  weet nog dat mijn man vroeger onder de kinderen tegen het eind van het jaar van  die kleine agendaatjes uitdeelde die bedrijven rondsturen. Kon je op het eerste  blaadje behalve je naam en adres ook je bloedgroep invullen. Had een van de  kinderen geschreven: 'blauw'."  We zitten in een serre met uitzicht op eerst een  laan vol oude eiken en daarachter, tussen veel craquelé van kale takken,het  schimmige en vooral mysterieuze silhouet van het kasteel in  verval.

De vader van Maurits heette Jaap.  Hij moet op het kasteel eenzaam zijn geweest: Ernst, zijn vader was weduwnaar  die vooral schitterde door afwezigheid. Verder woonde er een stoet gouvernantes  die kwam en ging. Op een gegeven moment was er een buitengewoon geëmancipeerde  vrouw avant la lettre aangesteld om het Frans van de jongere kinderen bij te  schaven: een Italiaanse die aan een Franse universiteit was afgestudeerd. Binnen  een week had Jaap haar ten huwelijk gevraagd. Maurits werd hun oudste zoon. Op  dat eilandje rond het kasteel konden gebruiken, gewoontes en culturen lang in  stand blijven. Uitsluitend kennissen en vrienden van buiten vonden het  voorhistorisch als 'de oude baron Jaap' de landarbeiders, die op hun knieën in  de klei tussen de aardappels werkten, begroette met 'Goeiemorgoelien' wat stond  voor 'Goede morgen goede lieden'.

In het familiealbum zijn foto's  die het interieur van het kasteel van voor de oorlog tonen, met Empire meubelen  en schitterende kasten. Nadat de Duitsers het in de oorlog hadden bezet, was er  alleen nog maar het Chinese porselein te redden dat na overvloedige maaltijden  door de ramen tussen de struiken werd gegooid. En ook zijn antieke kastdeuren  teruggevonden. Die waren gebruikt om de loopgraven achter de dijk te versterken.  Hoe erg de Duitsers in het kasteel hadden huisgehouden weet uiteindelijk  niemand, want toen ze waren vertrokken brak er brand uit. Er was niemand om die  te blussen. Het kasteel heeft een week staan branden. In 1958 verkocht de  familie de ruïne aan de staat.

Maurits en zijn vrouw Nadine  kennen elkaar al sinds ze heel kleine kinderen waren. Volgens de familieverhalen  logeerde Maurits dikwijls in Vlijmen bij de familie Mommersteeg, de ouders van  Nadine, omdat dat dichter bij school was. De huidige barones had een flinke  hekel aan de logé en als ze samen op de tandem naar school gingen zette zij haar  voeten op de stang en ging haar huiswerk nog eens rustig over kijken. De baron  bromt en aan zijn stem hoor je dat hij dat al heel vaak en met niet aflatend  lief genoegen heeft gedaan: En dan liet je je jas heel wijd uitbollen zodat ik ook nog eens extra tegenwind had."

De baron werd boer. Er waren  melkkoeien en die vond ik niks, maar dat wilde mijn vader." Maar ik had ook een  grasdrogerij om hoogwaardig veevoer te fabriceren, waar veel meer eiwit in zat  dan in gewoon hooi. Dat liep prachtig. Maar net toen ik een bijzonder slimme  machine had aangekocht waarmee je uit gras een soort extract kon maken waarmee  ik wilde aanhaken op de toen allesoverheersende rage om overal chlorofyl in te  stoppen, brandde de boel af."

Na een taaie en niet aflatende  strijd met zijn vader en nadat hij serieus de agrarische mogelijkheden in  Ierland, Canada en Zuid-Afrika had overwogen, erkende zijn vader hem eindelijk  als zijn deskundige meerdere. Hij kon het melkvee aan de kant doen om pinken in  te kopen. Van Wassenaer: Die bracht ik dan weer naar de veemarkt als ze  hoogdrachtige vaarzen waren. Dat was een buitengewoon goede handel, totdat het  idee door teveel anderen werd nageaapt en de room eraf was." Net in die tijd  wilde mijn vrouw graag in Engeland een paar New Forest pony's gaan kopen. Die  dieren waren hier toen nog helemaal onbekend. Ik kreeg een helder idee, ben de  laatste lichting vaarzen gaan verkopen, heb 'nee' gezegd op de vraag: 'Mijnheer  de baron, koopt u vandaag nieuwe pinken?', en ben mee afgereisd naar Engeland.  We kwamen terug met 40 merries en twee hengsten en binnen een jaar hadden we een  schitterende fokkerij." Hun vrienden is het beeld van al die halfwilde,  vrijlopende pony's in de weilanden van Nederhemert altijd bijgebleven. Deze tijd  viel ongeveer samen met de bouw van de eerste roeibootjes, die Van Wassenaer  nationale en internationale faam als scheepsbouwer zouden bezorgen.

Ik had een  constructiewerkplaatsje gekocht dat anders failliet zou gaan. Bij de overname  waren veel opdrachten beloofd, die bij nader inzien helemaal niet bleken te  bestaan." Toen werd het roeibootje van de familie gestolen en dat bootje kon  niet worden gemist omdat een van de kinderen als therapie na kinderverlamming  iedere dag moest roeien. Ik dacht: ik zal zelf wel een nieuw bootje maken. Toen  het af was, wilde iedereen zo'n roeiboot." Mijn oudste zoon Dirk was toen zeven  jaar. Hij deed de proefvaarten en was ook de verkoper. De prijs was 299 gulden  en wat heel handig was: je kon ze opstapelen, waardoor het vervoer nogal  makkelijk was." Het maken van de roeibootjes liep uit: eerst werd een stal  verbouwd, toen nog een en opeens bestond de Eista-werf. Er verschenen koppen in  de krant: 'Boerende baron bouwt betaalbare boten'. Het succes van de beroemde  series kajuitboten (met namen als Banjer, Rogger en vooral de Doerak die zo  ongeveer wereldberoemd is geworden) ging van start. Een succes dat zo eclatant  was dat de Eista-werf op een gegeven moment de allergrootste stand op de Hiswa  nodig had en Van Wassenaer zo'n prominente rol ging spelen, dat hij jarenlang  voorzitter van deze beurs is geweest. Van Wassenaer werd ook wel mr. Doerak  genoemd, en ook: 'de verzinner en bouwer van de populairste motorboot van  Nederland'.

De scheepjes hebben nu nog steeds  een ijzersterke reputatie. Hein Terwindt, die zelf een Rogger heeft: Eigenaars  van die boten vormen nu allemaal clubs. Laatst meldde zich trots een nieuw lid  uit Papua Nieuw Guinea bij de Rogger Club." En: Maurits heeft iets, dat uniek  is. Of het nou een pink is, of een pony of een schip, hij kan altijd zien of de  vorm goed is. Hij heeft een onnavolgbaar talent voor kwaliteit."

Lara woont in Amsterdam. Ze is  restaurateur van schilderijen en ze is ook de jongste van de zeven kinderen Van  Wassenaer. Ze zegt: Ons gezin is heel hecht en ook vol verschillen. Ik scheel  zestien jaar met Dirk. Die groten hebben de glorietijd van de werf nog  meegemaakt; toen ik klein was, was dat al een beetje voorbij. Maar nee, de grote  trots van Pappie is niet de werf, maar het gezin. Dat al die kinderen gezond  zijn, dat ze allemaal gelukkig zijn. Pappie praat ook altijd over 'mijn club'."  Mijn oudste broertjes gingen naar kostschool in Oss en dan ging mijn grootvader  ze soms halen met de auto, dat vond hij leuk. Wat mijn ouders niet wisten, was  dat hij ze dan terug naar huis liet rijden, terwijl ze nog maar amper over het  stuur heen konden kijken." Lara: Maar het werd steeds minder op die scholen, het  toezicht viel steeds meer weg. Op een keer belde een van mijn broers op dat hij  in het weekeinde onmogelijk naar huis kon komen omdat hij moest studeren. Zag  mijn moeder hem de volgende dag langs de weg staan met een bordje 'Amsterdam' in  zijn hand. Dat was voor ons het einde van de kostscholen en vanaf die dag is  mijn moeder gaan rijden: iedere dag alle kinderen naar diverse scholen in  Vught."

Mijn ouders zijn altijd zo  zichzelf geweest, ze zijn gewoon zoals ze zijn. Kwam mijn moeder mij ophalen in  Vught, stond ze daar tussen de couturepakjes en de handtasjes in een oude  regenjas en in laarzen met klompen klei eraan. Toen ik klein was hadden we 67  paarden, geiten, kippen, schapen, hamsters, kanariepieten en zebravinken. Dan  waren er ook nog zeven kinderen en mijn moeder deed dat allemaal  zelf."

In Waalwijk woont Bertus Nijboer.  Hij is al jarenlang drijver tijdens de jachtdagen van de familie. Die jachten  zal ik nooit laten schieten. Die zijn zo bijzonder. Daar gaat het niet om zoveel  hazen, zoveel konijnen, wat telt is de gezelligheid. Al die kinderen gingen  vroeger mee en ik moest op ze passen. Dan sliep ik soms niet van de zenuwen,  maar ik stopte mijn zakken vol met chocola en dan zei ik: als jullie netjes in  de linie blijven, mag je snoep komen halen." Ik dacht dat ik daar vanaf was nu  ze allemaal volwassen zijn, maar ze komen allemaal weer terug met hun eigen  kinderen en die hebben namen, nou die moet ik vijf keer horen wil ik die  onthouden." Een keer in december was er een dik pak sneeuw gevallen en ik stond  met de kinderen ver weg onder een boom te kleumen om op de jagers te wachten.  Zei ik: 'Kom, we gaan zingen' en toen klonk 'Stille Nacht' zo mooi over die  besneeuwde velden." Op die dagen bleef de baron thuis, nadat hij jaren en jaren  terug een schot hagel in zijn gezicht had gekregen. Van Wassenaer: Daarna ging  het niet meer. Ik schoot altijd mis, kwam dood- en doodmoe thuis, alleen van de  spanning."

De oliecrisis en de opkomst van  het polyester leidde het einde van de Eista-werf in: in 1974 werd zij  overgenomen door de Chamotte-unie. In die tijd begon Van Wassenaer aan zijn  meest ambitieuze plan: een drijvend recreatie-oord in Hedel. Een plan dat hem  uiteindelijk, na heel veel problemen met de overheid, tot de rand van het  faillissement heeft gebracht. Van Wassenaer achteraf: Maar niet lang getreurd.  Na een paar weken was ik al benoemd tot directeur van het proefdierenbedrijf in  Rotterdam." Lara: In die moeilijke tijden kwam hij soms 's-avonds thuis, zette  rock-and-rollmuziek op en ging dan met mij, of met een van mijn zusjes dansen."

De heer en mevrouw Van Wassenaer  kijken elkaar aan en hebben het even over allerlei soorten van geluk. Dan: Het  mooiste geluk was er misschien wel toen we hier woonden met alleen een  agregaatje om wat elektriciteit op te wekken. Geen stromend water, wel  petroleumlampen, de groententuin en met van alles in hokken. Als er vrienden  kwamen slachtte je een kip of een konijn. En al die kinderen die kwamen... ja,  als je het over het mooiste geluk hebt, dan was dat toen".

Naam: Baron Maurits van Wassenaer  / Leeftijd: 71 jaar / Beroep: agrarier, jachtbouwer en bedrijfsadviseur / wat  anderen zeggen: Christophe de Jongh, zoon van heel nabije vrienden die de  barones en baron mam Was en pap Was noemt: De families zijn twee keer samen met  vakantie geweest. Die reizen naar Elba koester ik nog steeds als pareltjes in  het geheugen. Pap Was had altijd iets heel spannends bij zich, een  onderwaterharpoen, of een boot die zichzelf kon opblazen." Christophe de Jongh  opnieuw: Wat mij zo fascineerde was het ondernemerschap in pap Was. Hij had een  idee en dat werd uitgevoerd. Zo simpel was dat." Lara van Wassenaer: Pappie kon  geen ei bakken, maar hij maakt de sla. Hij zit aan het hoofd van de tafel,  krijgt de olie en azijn aangereikt, want hij heeft een tijdje in Italië gewoond,  hij weet dus hoe je sla aan moet maken." Bertus Nijboer: De barones maakte  tijdens de jacht erwtensoep, die was zo lekker, daar at ik zoveel van dat ik  daarna niet meer vooruit was te krijgen. Er was een keer brand in het huis, ik  ging kijken, zag de vlammen en ik kon alleen maar denken: 'Oei, god, daar gaat  mijn erwtensoep'."

Dick Lefeber overleden
Op 3 maart 2000 is  volkomen onverwacht de ontwerper van de Rogger, Dick Lefeber, overleden.
Afgelopen zomer nog heeft de voorzitter, in een aangename sfeer, uitgebreid  met hem gesproken over zijn grote staat van dienst bij Eista Werf. Hij heeft in  de jaren 60 en 70 zeer vele jachten ontworpen, waaronder de zeer succesvolle  stalen Doerak motorboten en de polyester motorsailers Banjer en Rogger. Tot zijn  plotselinge overlijden is hij actief geweest als ontwerper. Een van de  belangrijkste jachtontwerpers in Nederland heengegaan.
Ons medeleven gaat uit  naar zijn vrouw en naaste familie; wij wensen hen veel sterkte toe om dit grote  verlies te dragen.

Rogger motorboot ?!
In 1999 heeft Termeer Yachting een stalen motorboot op de Nederlandse markt gebracht die de naam Rogger draagt, maar niets met de Roggers van Eista Werf te maken heeft.
Internet-adres: www.termeer.nl/rogger.htm